- Verhalen
- De tomeloze werklust van boerin Annie
De tomeloze werklust van boerin Annie
Met pensioen gaan? Boerin Annie Oude Monnink (87) uit Agelo wil er niets van weten. Elke ochtend staat ze voor dag en dauw op. Nog voordat de wijkzorg er is heeft Annie de kippen en konijnen al gevoerd. “En ik werk ook nog in de koeienstal”, zegt ze met een stralende lach. Van haar dochters mag het wel een tandje minder.
"We hebben Annie gevraagd wat haar dag mooi maakt. Die vraag stellen we aan alle cliënten, want we gunnen hen een betekenisvol leven waarin ze kunnen doen waar hij of zij plezier aan beleven. Annie had een overduidelijk antwoord: “Ik ben gelukkig alsik hier kan zijn, op de boerderij, in de stal."
In de woonkeuken op de boerderij van Annie is het behaaglijk warm. De koffie pruttelt en op een schaaltje ligt de cake al klaar voor het bezoek. Annie
zit aan het hoofd van de tafel en kijkt tevreden in het rond. Dat de boerin niet van plan is om het wat kalmer aan te doen, laat ze al snel blijken. “Nee hoor, met pensioen gaan is voor ‘oale leu’ ”, zegt ze vastberaden. “Ik heb m’n hele leven koeien om me heen gehad. Daar ben ik mee grootgebracht. Ik heb er nog tien en ken ze allemaal. Als er een koe trapt, dan weet ik precies wie dat doet. En ik zie het ook meteen als een koe tochtig is.” Haar gulle lach vult de keuken.
Spanningsveld
Siny en Ria, de twee dochters van Annie, vinden het kwetsbaar dat hun moeder op deze leeftijd nog zoveel werk verzet. “Ze is de hele dag in de weer.
Ze staat ‘s morgens vroeg op en is de hele dag bezig in en rond de kleine boerderij. We zijn vaak bang dat ze valt, want ze schrobt de stal, maakt de tegels schoon achter de koeien en loopt op crocks”, aldus de dochters.
Alarmering
Hun zorgen over moeder bespreken ze met Carolien Niehof, wijkverpleegkundige bij Maartje. “We komen al vanaf 2003 bij Annie over de vloer. Eerst voor haar man, maar nu komt de wijkzorg voor haar. We hebben haar gevraagd wat haar dag mooi maakt. Die vraag stellen we aan alle cliënten, want we gunnen hen een betekenisvol leven waarin ze kunnen doen waar hij of zij plezier aan beleven. Annie had een overduidelijk antwoord: “Ik ben gelukkig alsik hier kan zijn, op de boerderij, in de stal.” Wijkverpleegkundige Carolien heeft regelmatig contact met de dochters van Annie. “We praten samen over de risico’s. We hebben Annie op het hart gedrukt om altijd alarmering bij zich te hebben in de stal.” Annie’s dochters praten veel met haar over hun zorgen. Ria: “Ik heb recent tegen m’n moeder gezegd: ‘Ma, ai dit vedan blieft doen, dan kom ik niet weer.’ Annie lacht er hard om: “Het is altied nog goad goan!”
Hoog tijd om de koeienstal in te gaan en de tien koeien te begroeten. Ze staan aan de ketting en worden elke ochtend en avond gemolken door zoon
Jan. Annie straalt van oor tot oor als ze de beesten ziet en pakt meteen de bezem om het hooi aan te vegen. De dochters kijken berustend toe. “We kunnen moeder dit werk toch niet afpakken.”
